Brosza, broszka to rodzaj biżuterii, ozdoba, współcześnie noszona niemal wyłącznie przez kobiety. Umocowana od dołu szpilka służy przyczepianiu broszki do ubrań oraz sczepianiu poszczególnych części ubrania. Broszki mają różne kształty: od prostych, owalnych do fantastycznie powyginanych. Także wielkości tych ozdób są zróżnicowane.
Brosza była popularna już w starożytnej Grecji i Rzymie (fibula). Brosze noszono w średniowieczu, ale najchętniej używano ich w XVII i XVIII wieku. W XIX wieku rozpowszechniły się broszki zdobione kameami.
Historia broszki sięga epoki brązu. Początkowo pełniła funkcję typowo praktyczną – pozwalała spinać ubrania. Broszki wytwarzano z materiałów naturalnych (m.in. z muszli, kości, drewna oraz kamienia). Około 1500 r. p.n.e. w na terenie współczesnej Italii używano jednoczęściowych broszek z brązu, w których szpila i kabłąk były jednym elementem. W północnej Europie rozpowszechniły się wtedy elementy dwuczęściowe. Około 1100 r. p.n.e. ozdoba stała się popularna na terenie Europy środkowej.
Z czasem broszka przeszła dużą metamorfozę – zaczęto przyozdabiać ją kamieniami i metalami szlachetnymi. W krajach germańskich broszki przybrały wyszukane kształty (m.in. zwierząt, łuków czy łodzi). XV wieku ten drobny detal zaczęto zdobić szafirami, diamentami i rubinami. W tym czasie broszka stała się wyznacznikiem bogactwa, a arystokratki i arystokraci nosili ją, aby podkreślić swój wysoki stan społeczny.
